Polska widziana z perspektywy francuskiej 1917–1921

Abstrakt

Dla francuskiej dyplomacji budowanie sojuszu z państwem leżącym po drugiej stronie Niemiec było kwestią kluczową; po zakończeniu I wojny światowej częścią takiej buforowej strefy stały się Polska i Czechy. Z tego powodu pracująca w ramach konferencji pokojowej pod przewodnictwem Julesa Cambona Komisja do Spraw Polskich skoncentrowała się m.in. na sprawach Górnego Śląska. Strona francuska zdawała sobie sprawę, że kwestia wypłaty reparacji wojennych w kontekście utraty przez Niemcy produkującego 44 miliony węgla rocznie Śląska może być zagrożona. Z tego powodu Clemenceau poparł ideę przeprowadzenia plebiscytu w tym regionie zamiast pierwotnie zakładanego przyznania tego obszaru Polsce. Niemniej Francja starała się udzielać Polsce poparcia w jej konfrontacji z Niemcami. Widoczne to było, gdy od stycznia 1920 r., czyli od wejścia w życie traktatu wersalskiego, na Śląsku urzędowała Międzysojusznicza Komisja Zarządzająca i Plebiscytowa. Na jej czele stał Francuz, generał Henri Le Rond, który okazywał stronie polskiej wyraźną sympatię. Sprawa śląska ostatecznie stała się elementem powojennego układu sił w Europie.